Er nema von að maður sé bæði fordómafullur og skemmdur?

Loksins, loksins kom skýringin á þessu öllu saman. Ég las Tinna. Ég las Tinna oft og mikið. Áður en ég lærði að lesa, skoðaði ég Tinnabækur spjaldanna á milli. Ég las Tinna heima. Ég las Tinna í sveitinni. Ég las Tinna í skólanum. Tinni var......... nje, leyfi mér að segja ER ein af mínum upphaldspersónum á bók. Hann og Pollýanna. Kolbein kaftein nota ég enn þegar ég þarf að tvinna saman blótsyrðum. Sem gerist auðvitað bara örsjaldan því Pollýanna verður svo sár. Skafti og Skapti eru óvéfengjanlegir snillingar í mínum huga. Og óperusöngkonan, Veinólína Vælan  eða eitthvað í þá veruna, hún býr líka í mér.

 En nú get ég semsagt hætt að borga sálfræðingnum fyrir að finna hvað það var sem olli því að ég er eins og ég er.

Jamm, það var Tinni!!!

Tinni fjarlægður úr barnabókahillum